فلسفه زندگی 2

هدف آفرینش انسان تکامل اوست

خداوند انسان را آفرید و از روح خود در او دمید و او را اشرف مخلوقات خود نامید. سپس اینچنین صلاح دید که بهترین راه برای پرورش و پختن این روح پاک و خام توسط انسان خروج او از ناز و نعمت بهشت و زندگی در دریایی از مصائب و پستی و بلندیها و چالشها بر روی زمین است.

انسان را آفرید و به او یاد داد که:

انا للله و انا الیه راجعون

یعنی هدف تو باید این باشد که تمام تلاش خود را بکنی تا این روح شکوهمند خود را با روشهایی که من به تو یاد میدهم تا جایی که میتوانی تکامل دهی و به من نزدیک کنی.

برای رساندن انسان به این هدف هم کوتاهی نکرد و با فرستادن راهنمایان بسیار زیاد در طول تاریخ و کتابها و... او را راهنمایی کرد و وسیله آن را عبادت قرار داد

ما خلقنا الانسان الا لیعبدون

یعنی ای انسان تو هدفی جز این نباید داشته باشی.

هدف ------------------> رسیدن به خدا

وسیله ----------------> عبادت

پس یعنی انسانی که خود را دوست میدارد و به دنبال خوشبختیست باید تمام لحظات عمر خود را در راه هدفش سپری کند. پس یعنی باید همه ثانیه ها در حال عبادت باشد. مگر میشود؟ پس کارهای دیگر چه میشود؟

بله. میشود. این انسان وقتی تمام کارهای روزمره و امور زندگیش را (معاشرتها، کسب و کارها، تفریحها، خواب و...) را با استفاده از دستورات همین خدا و با در نظر داشتن همان هدف و برای هدف انجام دهد، تمام اینها میشود عبادت. پس انسان سالک همیشه در عبادت است.

این مشکل نیست چون راه حل این موضوع را توسط بزرگانی که تعدادشان کم نیست به ما یاد داده است. مثلا عرفان یکی از بهترین راهها برای رسیدن انسان به هدف خلقتش است. که در این راه راهنمایان و عرفای زمان ما هم کم نیستند.

البته لازمه آن درست قدم برداشتن در این دنیای پر از سختی و دشواریست تا روح در کلنجار رفتن با این کلفتیها ورزیده و نیرومند شود.

البته فکر نکنید که آخرت پایان کار انسان است. خدا میخواهد انسان به جایی برسد که پا را از بهشت فراتر گذاشته و بازهم بزرگتر شود.

یعنی آخرت هم جایی برای پیشرفت است و عالمی بعد از خود دارد. همانگونه که ما در زمان نباتی و در زمان جنینی از آخرت خبر نداشتیم.

به هرحال هدف از گذران تمام لحظات ما و تمام خوشیها و ناخوشیها پرورش روح ما برای هدف بزرگ آفرینش انسان است یعنی تکامل بسوی او.